flag vizantioflag hellas

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.   twitter   facebook  

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ

karali theodora

Της Καραλή Θεοδώρας
Μέλος Επιτροπής Νεολαίας Π.Ο.Σ.Σ.

Ο Τραγουδιστής και οργανοπαίχτης της Σαρακατσάνικης παράδοσης 

Μπαρμπα-Κώστα, από ποιανούς είσαι;

Είμαι απ’ τους Καραϊσκαίους (Καραΐσκος) αλλά πριν λεγόμασταν Καπουλαίοι (Καπούλας). Ο παππούς μου άλλαξε το επίθετο ένα διάστημα, παλιά χρονολογία, και λεγόμαστε τώρα Καραϊσκαίοι·αλλά το κανονικό το επίθετο είναι Καπούλας. Η μάνα μου ήταν απ’ τους Φλωροκαπαίους (Φλωροκάπης).

Σε ποια μέρη είχαν ζήσει οι δικοί σου; Εσύ που γεννήθηκες και που μεγάλωσες;

Ο παππούς μου ήρθε απ’ την Προύσα, Τουρκία. Το 1914 ήρθε στη Θεσσαλονίκη, έφερε πολύ βιος και μετά τους τα πήραν οι Βούλγαροι. Μετά δεν ξέρω πώς βρέθηκαν εδώ πάνω. Ρωτούσα το θειό μ’ «α, δεν ξέρω», έλεγε. Κι εκείνος παιδί ήταν, δεν ήξερε. Εδώ εγκαταστάθηκαν το 1926 , στο Κοκκινόχωμα (Καβάλα). Εδώ γεννήθηκα εγώ, το 1942. Όλη τη ζωή μου την έχω περάσει εδώ.

Γνώρισα και το Καρακόλι. Πηγαίναμε από ‘δω στο Φαλακρό (βουνό), στου Μπούτου τα καλύβια. Εκεί ήταν τα καλύβια. Η επιστροφή γινόταν εδώ, στο Κοκκινόχωμα, το Χειμώνα.

15033544 1272038356167528 1451664962 n

Πότε ήρθες πρώτη φορά σε επαφή με τα παραδοσιακά μας τραγούδια;

Στα χρόνια εκείνα το είχαμε το τραγούδι· το είχα μέσα μου. Από πέντε (5) χρονών που ήμουν πήγαινα στα κοπάδια και παρακολουθούσα τα τραγούδια. Τώρα δεν τα θυμάμαι. Είχαν τότε τα γραμμόφωνα κι εγώ καθόμουν από περιέργεια. «Από που βγαίνει αυτή η φωνή;», έλεγα. Όλα τα τραγούδια τα ήξερα. Επειδή το τραγούδι το είχα μέσα μου, στη μουσική ξεκίνησα από φλογέρα.

Το 1954 ήμουνα στο Νικηφόρο (Δράμα) κι επειδή κάναμε ταξιδάκι μ’ ένα ξαδερφάκι μου, ο οποίος είναι η αιτία που είμαι στο επάγγελμα αυτό, λοιπόν,  εγώ τώρα τί να κάνω (;) , παίρνω μια φλογέρα εκεί στις ρεματιές κι έπαιζα. Ύστερα ξεκίνησα σωλήνα και το ’60 αγόρασα κλαρίνο. Κι όταν πήρα το κλαρίνο, κοιμόμουν με το κλαρίνο απ’ τη χαρά.  Τόσο πολύ τ’ αγαπούσα.  Τελικά με το κλαρίνο δεν «προοδεύσαμε».  Μετά, αφού τραγουδούσα κιόλας, «δεν παίρνω ένα βιολί;», είπα. Και συνέχισα με το βιολί. Πήγα για κανα μήνα σ’ ένα μουσικό αλλά δεν μ’ έκανε τίποτα και λέω «για κάτσε Κώστα μόνος». Και ξέρεις, άμα έχεις μουσικό αφτί, εμπειρία άμα έχεις, τα βρίσκεις όλα! Κι έτσι ξεκίνησα με το βιολί.

18 χρονών ξεκίνησα με το κλαρίνο και 24 με το βιολί. Με το τραγούδι, συνέχεια τραγουδούσα, και στα γλέντια εδώ που κάναμε, στους γάμους. Ένας Βάιας από εδώ και ένας ξάδερφός μου με βάζανε στη μέση και κάναμε συναγωνισμό ποιος θα πει πολλά τραγούδια, καλά τραγούδια.

Το 1967 χώρισα απ’ τον πατέρα μου και το 1968 σκέφτομαι να πάω Γερμανία. Τότε, ψάχνω για διαβατήριο, δεν το ‘βγαλα. Ήταν 600 δραχμές, θέλω 3 κατοστάρικα εγώ και ετοιμάζομαι για Γερμανία. Εκείνη την εποχή έφευγε και το ξαδερφάκι μου που ήμασταν μαζί στο Νικηφόρο· Μπαμπαλή Βαγγέλη τον λένε. Ο πατέρας του με τη μάνα μου πρώτα ξαδέρφια. Έρχεται εδώ και λέει «Γεια σου ξάδερφε, μ’ είπε ο μπαρμπα-Αναστάσης ο Μπαμπαλής να πάρω τον Κώστα και να ‘ρθουμε». Λέω «Δεν παίζω κλαρίνο, παίζω βιολί! Μόνος μου θα πάω; Συγκρότημα δεν έχουμε». Ε, βάζω εγώ το κοστουμάκι, το βιολί, πάω στη διασταύρωση, τους περιμένω, ανεβαίνω στο λεωφορείο, όργανα δεν έχει. Λέω «Ξάδερφε, που πάμε;». Πήγαμε, τέλος πάντων, έβαναν φάγαν κι εγώ τώρα σκέφτομαι τι θα παίξω.  Ένα όργανο, όπως ακορντεόν, μπορεί να βγάλει, αλλά ένα βιολί τί; Τότε ο Ντίνας ο Γιάννης λέει «Ρε παιδιά, δεν πάμε να φέρουμε το Γιαννιό με τον Στεργιόπουλο το Γιάννη;». Είχαμε πιάσει δουλειές τότε. Έγινε η δουλειά. Πράγματι, ο Γιαννιός με χαρά είχε έρθει. Ανεβαίνουν στο μηχανάκι, πάνε κάτω, τους φέρνουν, κουρδίσαμε μάνι μάνι και τα όργανα, θαρρείς ήμασταν μαζί χρόνια, τάδε εκεί μπαίνουμε στο χορό. Βγάλαμε το γλέντι μια χαρά. Και θυμάμαι τότε σε δυο ώρες, τρεις, πιάσαμε τρεις (3) χιλιάδες (δραχμές). Ήταν πολλά λεφτά τότε. Κι έτσι ξεκινήσαμε. Κατ΄αυτόν τον τρόπο ξεκινήσαμε, κάθε Κυριακή. Θα πεις τότε είχε και πολλούς γάμους. Η κάθε οικογένεια ήταν 4,5,6 αδέρφια. Στο διάστημα αυτό ήμασταν 3 όργανα. Οι άλλοι δεν είχαν πέιρα και όλη τη διεύθυνση την είχα εγώ. Το χρόνο, το τραγούδι, τα πάντα.

Στο διάστημα αυτό παίρνω (στο συγκρότημα) το Σάββα, τον συγχωρεμένο, τον Καράμπελα (είναι στο δίσκο). Ήταν πολύ ωραίος άνθρωπος, ωραίος μουσικός. Από τότε το συγκρότημα πήρε φωτιά. Τριγυρίσαμε μόνο στη Βόρεια Ελλάδα γιατί δεν προλαβαίναμε να πάμε και αλλού.

Μετά μας λέει ο Γιαννιός «Ναι ρε Κώστα, δεν παίρνουμε και το Γιαρίμη, να είμαστε 2 τραγουδισταί, πιο καλά;». Λέω «Άντε, ας τον πάρουμε». Κι έτσι σμίξαμε το ’75.

Εκείνη τη χρονιά πήγαμε και κάτω, στη Δώρα Στράτου, με το χορευτικό των Σερρών. Τότε βγάλαμε και τον πρώτο δίσκο και το πρώτο τραγούδι το «Σαρακατσάνα κάθεται».

15033578 1272037862834244 1375355813 n

Αυτό το τραγούδι εσύ το έγραψες;

 Ναι, ναι. Από τότε βγάλαμε άλλους 3 δίσκους. Ο τέταρτος ήταν σε άλλη εταιρία. Ο Διευθυντής τότε ήταν ο Κλάψας. Όταν άνοιξε άλλη εταιτρία, πήγαμε στον άλλον. Αυτοί ήταν, δεν γράψαμε άλλους δίσκους.

Κάτι από τα παλιά που έχει μείνει έντονα στη μνήμη σου; Είτε από γλέντι, είτε από γάμο, που το θυμάσαι ακόμη και τώρα.

Ήταν τόση συνηθισμένη η ζωή ότι πηγαίναμε στα γλέντια, που δεν έχω κάτι ιδιαίτερο. Το μόνο που ήταν, ότι εγώ στο γάμο που πήγαινα έπρεπε να τραγουδήσω. Μέσα στους μεγάλους πήγαινα κι εγώ να τραγουδήσω.

15046344 1272038459500851 2134926896 n

Αναγνώρισαν οι Σαρακατσάνοι την παρουσία σου στο χώρο της παραδοσιακής μας μουσικής;

Τη δικιά μου; Δεν ξέρω. Δεν ξέρω, γιατί είσαι η πρώτη που έρχεσαι και παίρνεις συνέντευξη και ήρθες να με ρωτήσεις. Μέχρι τώρα δεν μ’ έχει ρωτήσει κανένας. Το ‘χω παράπονο απ’ το Νομό μου.

Μια χρονιά τραγούδησα, ήταν και ο Τζαμάρας. Ο Γκίκας ήταν στο Σύλλογο Πρόεδρος και είχαν κι εμένα. Λέει ο Γκίκας ο Θόδωρος «Θείο, τί να σε πληρώσουμε;».  Λέω «Δεν θέλω τίποτα». Μπορούσα να πάρω 100 χιλιάδες. Αλλά όσο τον είδατε εσείς τον πρόεδρο, άλλο τόσο τον είδα κι εγώ.

Κατάλαβες; Αυτό είναι το παράπονό μου.

Είσαι η πρώτη που έρχετε να πει πέντε πράματα για ‘μένα.  Σ’ ευχαριστώ πολύ!

-Εμένα είναι τιμή μου που είμαι εδώ. 

IMG 20161109 203548

Είσαι από τους λίγους που έχεις βιώματα από την ζωή των Σαρακατσάνων στα βουνά και στα χειμαδιά. Μετέφερες σε κάποια τραγούδια σου τα βιώματα αυτά; Ένιωσες την ανάγκη να τραγουδήσεις τη ζωή των Σαρακατσάνων με δικούς σου στίχους και μουσική;

Το «Σαρακατσάνα κάθεται» το είχε πει ο Σπύρος ο Γιαννιός κι εγώ το κόλλησα (άλλαξε τους στίχους στην ίδια μελωδία) σ΄ένα τραγούδι που λέει «Συμπάθησέ με γειτονιά» , επιτραπέζιο, όταν πηγαίναμε στη νύφη. Εκεί το κόλλησα και βγήκε ωραίο. Άλλο τραγούδι δεν έγραψα.

Πως βλέπεις το μέλλον των σαρακατσάνικων τραγουδιών; Θα κρατηθούν ζωντανά να τα τραγουδάμε;

Βλέπω ότι η νεολαία ασχολείται. Αρκετοί. Ναι.

(τραγούδι «Σαρακατσάνα κάθεται)

Υπάρχουν νέοι συνεχιστές της Παράδοσής μας; Τι πιστεύεις;

Έχει αρκετά νέα παιδιά που ενδιαφέρονται για την παράδοση και θα την κρατήσουν. Δεν χάνεται. Εφόσον βάλαμε εμείς οροσήματα και ξεκινάνε από εμάς, δεν χάνεται. Υπάρχουν και μερικά παιδιά που έχουν ξεφύγει απ' την παράδοση. Υπάρχουν πολλά παιδιά όμως που ενδιαφέρονται. Υπάρχουν άξιοι συνεχιστές.

 

Οι νέοι συμμετέχουν στα γλέντια που πας; Ξέρουν τα τραγούδια;

Ξέρουν. Τα ξέρουν όλα τα τραγούδια.

 

Και τα παλιακά;

Μερικές φορές ναι. Αυτά τα έχουν πάρει απ’ τους μεγάλους. Όπως είναι αυτά (τα νέα παιδιά) απ’ την Παλαιοκώμη (Σέρρες). Τραγουδούσαν και πριν. Αυτά το συνεχίζουν. Ξέρουν. Όπως οι Μελιταίοι. Τραγουδούσαν βλέπεις σε σταθμό, κλαρίνα κλπ. Θυμάμαι έβαζα εγώ το ραδιόφωνο και τ’ άκουγα συνέχεια. Είναι τραγουδισταί γλετζέδες. 

Ποια είναι η συμβουλή σου στους νέους;

Να συνεχίσουν την Παράδοση. Αφήσαμε το ορόσημο το σαρακατσάνικο, τα τραγούδια. Επειδή ήταν δύσκολα τραγούδια να μπουν στην μουσική και οι χορευταί να τα χορέψουν. Εμείς, με τον τρόπο μας, φέραμε αυτή τη σειρά. Πιστεύω να συνεχίσουν.

Μια ευχή για το συνάφι μας;

Είμαστε οι πιο αξιόλογοι άνθρωποι. Έχουμε παράδοση πλούσια, που δεν σβήνει με τίποτα. Έχουμε πανάρχαια παράδοση.

Ο Θόδωρος ο Γιαννιώτης, όταν είπα το τραγούδι «Το που μας πας βρε Σύρο μου», μου λέει «Κώστα, αυτό το τραγούδι είναι απ’ το 1700». Μου ΄δωσε και ένα τραγούδι να το γράψω (ηχογραφήσω) και δεν ασχολήθηκα τότε. Θα το γράψω όμως! Αυτός κάνει συλλογή όλα τα σαρακατσάνικα τραγούδια. Τα κρατάει και ξέρει πότε βγήκε το κάθε τραγούδι.

Οπότε η ευχή είναι να συνεχίσουμε τη Σαρακατσάνικη Παράδοση.

(τραγούδι «Το που μας πας βρε Σύρο μου»)

IMG 20161109 223430

sarakatsanos1 

radio1

Untitled-21

 

Καιρός

Θεσσαλονίκη Αθήνα Περτούλι Κωνσταντινούπολη