flag vizantioflag hellas

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.   twitter   facebook  

Το Γεφύρι του Χωριού μου του Κώστα Γαλλή.

Gallis Konstantinos

 

Του Κωνσταντίνου Γαλλή

 

Οι τελευταίες βροχοπτώσεις στη δυτική Κρήτη, από τα Χανιά και δυτικά, λόγω της σφοδρής έντασης και του μεγάλου ύψους βροχής, είχαν ως συνέπεια την ολοσχερή καταστροφή επτά (7) γεφυριών. Οι ζημιές ανυπολόγιστες. Κατέστρεψε καλλιέργειες, θερμοκήπια, κτίσματα και πολλές αγροτικές εγκαταστάσεις, χώρια που απέκοψε όλη την περιοχή από το κέντρο τροφοδοσίας, τα Χανιά. Το παρήγορο είναι ότι κινήθηκαν γρήγορα οι αρμόδιες Υπηρεσίες, δηλαδή ποιες αρμόδιες, ο Στρατός κινητοποιήθηκε. Από κοντά και όλοι οι πολιτικοί μας για να εκφράσουν τη συμπαράσταση προς τους πληγέντες. Κάτι είναι κι αυτό.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με το χωριό μου, τον Πέτρινο Καρδίτσας, όταν πριν δύο περίπου μήνες το νερό του ποταμού Ενιπέα σκέπασε ολοσχερώς τη γέφυρα και το απέκοψε παντελώς. Το καλό με τη γέφυρα του χωριού μου, αν μπορεί να το πει κανείς καλό, είναι ότι η γέφυρα είναι σκληρό καρύδι, τη σκεπάζει το νερό, περνάει από πάνω, αλλά αυτή μένει εκεί άθικτη και περιμένει να πέσει η στάθμη κάτω από τη στέψη της για να δεχθεί και πάλι τους κατοίκους και να τους περάσει απέναντι. Παράξενο κι όμως αληθινό! Ωστόσο πρέπει να διευκρινίσω ότι η κλίση του εδάφους τόσο προς τα άνω του ποταμού όσο και προς τα κάτω είναι σχεδόν μηδενική, ζήτημα αν υπερβαίνει το 0,1 μέχρι 0,2 τοις χιλίοις, με συνέπεια η ροή του νερού να είναι βραδεία και η ορμή πολλή μικρή, κάτι που δεν διαβρώνει τα εδάφη, ούτε εγκυμονεί κίνδυνο για τη γέφυρα. Απεναντίας η μικρή ροή διευκολύνει την εναπόθεση της ιλύος στο έδαφος και ως εκ τούτου την βελτίωση της υφής των εδαφών. Για τους λόγους αυτούς ανθίσταται η γέφυρα τόσα χρόνια, αλλά τα προβλήματα προβλήματα.

Η γέφυρα κατασκευάστηκε πριν 60 και πλέον χρόνια προτού κατασκευασθεί το προστατευτικό ανάχωμα αριστερά της σε απόσταση μερικών μέτρων.Η στέψη της βρίσκεται στο ύψος της βάσης του αναχώματος, σκοπός του οποίου είναι η προστασία των καλλιεργούμενων εκτάσεων από τα πλημμυρικά νερά . Σκέφθηκαν να προστατέψουν τα χωράφια και ορθά έπραξαν, αλλά δεν σκέφθηκαν καθόλου τους κατοίκους! Ενώ θα έπρεπε να κατασκευάσουν νέα γέφυρα στο ύψος του αναχώματος, άφησαν την παλιά μέσα στην κοίτη των πλημμυρών! Ω της αδιαφορίας! Τους Πετρινιώτες θα κοιτάμε!

Το χειρότερο είναι ότι η αδιαφορία συνεχίστηκε όλα αυτά τα χρόνια ( 60 ) και κάθε χρόνιά βλέπουν το χωριό να αποκλείετε από τον άλλον κόσμο και κανείς δεν συγκινείτε. Ούτε τοπικές αρχές, ούτε περιφερειακές, ούτε κρατικές!

Αλλά υπάρχει και ακόμη χειρότερο: Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων , περίπου δύο, όπως κυλάει το ποτάμι, εκεί ανάμεσα στο ανάχωμα και στο βουνό Βαζούρι, άφρονες τοποθέτησαν σωληνωτούς οχετούς μέσα στην κοίτη του ποταμού και στη συνέχεια μπάζωσαν και κατασκεύασαν δρόμο για να διέρχονται τα φορτηγά τους με τα λατομικά προϊόντα! Η ενέργεια αυτή είναι εξόφθαλμα παράνομη και θα έλεγα σε βαθμό κακουργήματος, αλλά πάλι κανένας δεν συγκινείτε, ακόμη και οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές, πέραν βέβαια όσων ανάφερα παραπάνω. Οι συνέπειες της φραγής του ποταμού με σωληνωτούς οχετούς και το εν συνεχεία μπάζωμα μέχρι το ύψος του αναχώματος, έχει ως συνέπεια το νερό να φρακάρει στο σημείο εκείνο και να γυρίζει πίσω (κωλώνει, έρχεται το κωλωμα, θα πνιγούν πάλι τα χωράφια μας, συνήθης έκφραση των κατοίκων), αλλά κανείς δεν νοιάζεται, αφήνοντας έτσι ένα κακώς εννοούμενο επιχειρηματία να κάνει του κεφαλιού του γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια ένα ή μάλλον δύο χωριά. Βέβαια στον κάμπο αυτό έχουν χωράφια και οι κάτοικοι του Αγίου Δημητρίου, ένα όμορο χωριό δυτικά του Πέτρινου.

Ίσως αναρωτηθείτε γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά , δεν βρέθηκε ένας Χριστιανός να δώσει λύση; Δυστυχώς όχι, παντελής αδιαφορία, δυστυχώς. Αλλά,εκτός της ευθύνης των αρχών, υπάρχει ευθύνη και όλων ημών των Πετρινιωτών που δεν διαμαρτυρόμαστε! Ξεχνάμε την παροιμία: Άμα δεν κλάψει το παιδί, η μάνα το ξεχνάει.

Τέλος να σημειώσω ότι αφορμή για το σημείωμά μου έλαβα από τον συγχωριανό μου και καλό μου φίλο, Δημήτρη Μίχαλο, κάτοικο Αθηνών, απόστρατο αξιωματικό, τον οποίο ευχαριστώ θερμά.