Του Παναγιώτη Σμυρνιότη

Από τα ξένα γύρισα! 
Και πήγα στο χωριό μου
Ο πόνος ήταν αβάσταχτος 
Μπροστά στο πατρικό μου

Είχε χορτάρια η αυλή!
Κι ο φράχτης γκρεμισμένος 
Η πόρτα μισό ανοιχτή!
Κι ο φούρνος χαλασμένος.

Φωνάζω την μανούλα μου! 
Να την καλημερίσω!!
Και να της πω πως γύρισα!
Κοντά της ποιά να ζήσω!

Μα εκείνη ειν´ στη μαύρη γη!
Στο αραχνιασμένοι χώμα!
Μου είπαν πως με ζήταγε!
Με την ψυχή στο στόμα!!