Του Παναγιώτη Σμυρνιότη |
Από τα ξένα γύρισα!
Και πήγα στο χωριό μου
Ο πόνος ήταν αβάσταχτος
Μπροστά στο πατρικό μου
Είχε χορτάρια η αυλή!
Κι ο φράχτης γκρεμισμένος
Η πόρτα μισό ανοιχτή!
Κι ο φούρνος χαλασμένος.
Φωνάζω την μανούλα μου!
Να την καλημερίσω!!
Και να της πω πως γύρισα!
Κοντά της ποιά να ζήσω!
Μα εκείνη ειν´ στη μαύρη γη!
Στο αραχνιασμένοι χώμα!
Μου είπαν πως με ζήταγε!
Με την ψυχή στο στόμα!!