Του Κουτσούμπα Βασίλη Τσουκαλάδες Λιβαδειάς
|
Ήταν στου χωριό μας μια οικογένεια, ο μπαρμπα-Νίκος κι θειά-Νίκινα. Είχαν κι μια κόρ’ την Ντίνα π σπουδάζει στ’ πόλ. Μια μέρα η θειά Νίκινα δεν ήταν καλά, είχε έρθ να την δεί η κόρη της απ’ τ’ πόλη. Πέρασαν κατ’ ανήψια απου κεί κι ρώτ’σαν του μπάρμπα-Νίκο πως είναι.‹‹Εγώ καλά είμαι παιδιά, μ η θειά σας δεν είν καλά, έχει βγάλ ένα σπυρί στουν κώλου κι πουνάει››. Μετά απου λίγο πέρασει κ’ ένας γείτονας κι ρώτ’σει κ’ αυτός ου μπαρμπά-Νίκος ξανάπε ότι η θεία Νίκινα είχε βγάλ’ ένα σπυρί στου γκώλου κι πουνάει. Μόλις τ’ άκουσε αυτό η κόρη του λέει τ’ πατέρατσ:
Πατέρα δεν αντρέπεισε να λές ότι η μάνα εχ’ βγάλ’ ένα σπυρί στου γκώλουτσ’;
Αφού έχ’ βγάλ’.
Πατέρα να λές ότι έχει βγάλει σπυρί στον πισινό της, απάντησε κόρη.
Καλά αφού του λες ησύ, ετσ’ θα νάναι, λέει ο μπαρμπά-Νίκος.
Μήτα από λίγου περνάει κ’ ένα γειτονόπουλο και ρωτάει:
Τι κάνς μπάρμπα; Καλά; Η θεία-Νίκινα τι κάν’;
Κι λέει ο μπαρμπά-Νίκος:
Τι να κάν’ μωρέ, δε μπορεί εχ’ βγάλ’ ένα σπυρί στου….
Δε θμόταν πως του τόχε πει η κόρη του. Και άρχισε να τη φωνάζει ‹‹Δε μ’ λές Ντίνα, πως είπες τουν λέν του γκώλου τσ’ μάνας;››