Του Νίκου Μπέτση Μέλος Συλλόγου Σαρακατσαναίων Αττικής-Πειραιώς

 Σύλλογος Σαρακατσαναίων Αττικής Πειραιώς .

Είπαμε να πάρουμε και εμείς την στράτα εκείνη που ακολουθούσαν κάποτε οι τσελιγκάδες με τα κοπάδια και με την συνοδεία του καραβανιού για να πάνε απο την πεδιάδα στα βουνά ,να ξεκαλοκαιριάσουν να βρούν λίγο δροσιά να μην ζαβλακωθούν απο την ζέστη του κάμπου αλλά και να δυναμώσει το κοπάδι απο τίς βοσκές όπου χάρη στην υγρασία διατηρούνταν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, καθώς τα πεδινά βοσκοτόπια ξεραίνονταν και η θερμοκρασία έφτανε σε επίπεδα μη ανεκτά από τα κοπάδια τους .Οι εποχικές εκείνες μετακινήσεις τους είχαν σχέση με την τεχνική της κτηνοτροφίας και τις ανάγκες των κοπαδιών, από τα οποία είχαν άμεση εξάρτηση.
Ξεκινήσαμε άλλοι απο την Κατερίνη, άλλοι από την Ξάνθη, άλλοι απο την Μακεδονία, άλλοι από την μεγαλούπολη της Αθήνας, την Θράκη, Θήβα , Λιβαδειά, Λάρισα, Λαμία, Αγρίνιο και απο ολες τις πόλεις της Ελλάδας αλλά και απο την Βουλγαρία για ενα κοινό σημείο συνάντησης ,τα περτουλιώτικα λιβάδια
Σήμερα βέβαια εμείς την μετακίνηση την κάναμε μα τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς και οχι οπως τότε με τα πόδια για πολλά μερόνυχτα χωρίς σταματημό,χωρίς να υπάρχει η βιασύνη,με προσοχή ομως να μην φύγουν και τα ζωντανά και μας φορτώσουν αβαρίες ,ε δεν τα κατάφερναν και πάντοτε αλλά είχαν όμως την έγνοια και φυλαγόταν.
Ανεβήκαμε και εμείς εκεί στα περτουλιώτικα λιβάδια να ανταμώσουμε με ολους τους σαρακατσαναίους οχι να μοιράσουμε τα λιβάδια η (διαζ) ποιά στράτα θα πάει το κάθε κοπάδι η πού θα ξεκαλοκαιριάσει αλλά να βρούμε φίλους ,συγγενείς, να συζητήσουμε τα προβλήματά μας ,τα προβλήματα και πως ειναι η κοινωνία ,να ακούσουμε συμβουλές και παραινέσεις απο τους μεγαλύτερους, να απολαύσουμε την ηρεμία ,την ξεγνοιασιά,αλλά να καταγράψουμε και στο μυαλό μας ολες εκείνες τις εικόνες και την πραγματικότητα της δύσκολης ζωής των παππούδων μας,πατεράδων μας γενικά των σαρακατσαναίικων οικογενειών. Αν και η κοιτίδα των Σαρακατσάνων θεωρείται ως επί το πλείστον ο ορεινός όγκος της Πίνδου,επιλέχθηκε για πολλούς και διάφορος λόγους το αντάμωμα να πραγματοποιείται στα περτουλιώτικα λιβάδια.
Πήραμε την στράτα γιατί ηταν το αντάμωμα των Σαρακατσαναίων, αυτής της αδούλωτης φυλής ,ενα αντάμωμα με ιστορία τριάντα επτά (37 ) χρόνων απο τήν καθιέρωσή του και απο τότε δεν σταμάτησε την πραγματοποιησή του. Κάθε αντάμωμα με μια διαφορετική θεματολογία, με αφιέρωση του ανταμώματος σε ηρωες του προεπαναστατικού αγώνα για την λευτεριά, με δρώμενα απο τα ανδραγαθηματά τους,με ανάπτυξη θεμάτων της σύγχρονης κοινωνίας και με προτάσεις για την επίλυσή τους κτλ. Ενα Πανελλήνιο αντάμωμα οι συντελεστές του οποίου δεν νοιάζονται για την προσωπική τους προβολή αλλά για το πως θα διατηρήσει και θα διαδώσει την παράδοση των Σαρακατσαναίων οπως πραγματικά αξίζει και οχι με αλλοιώσεις η με διαφοροποιήσεις και προσχώματα λόγω της τεχνολογίας η της εξέλιξης της κοινωνίας και των μέσων αυτής.
Τότε η μετάδοση γνώσεων από τους μεγαλύτερους στους μικρότερους γινόταν μέσα από την καθημερινή επαφή στη δουλειά και στο σπίτι, σήμερα αλλαξαν τα πράγματα γιατί δεν υπάρχουν κοπάδια, η νομαδική ζωή εγκαταλείφθηκε και ολοι διασκορπίστηκαν στις μεγαλουπόλεις και ασχολούνται με άλλου είδους εργασία και η μετάδοση γίνεται μέσα από συζητήσεις , διηγήσεις,την υπάρχουσα βιβλιογραφία η οποία διαφέρει απο συγγραφέα σε συγγραφέα .
Αν και οι Σαρακατσαναίοι φημιζόταν για τον ανυπότακτο χαρακτήρα τους , την διατήρηση της ψυχραιμίας τους, ως αγέρωχοι στις αντιξοότητες της ζωής , θα πρέπει και εμείς να παραδειγματιστουμε απο αυτά και να συσπειρωθούμε ,να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ο καθένας ξεχωριστά και ολοι μαζί ωστε αυτό το αντάμωμα να παραμείνει ο ενωτικός κρίκος μεταξύ μας, να διορθώσουμε τα όποια ελαττώματα, προβλήματα υπάρχουν η προσπαθούν να μας βάλουν , να ισχυροποιήσουμε τον θεσμό των συλλόγων και της ομοσπονδίας ,να δημιουργήσουμε μία ισχυρή βάση για το μέλλον της παράδοσής μας ,να δώσουμε στο αντάμωμα την παλαιά αίγλη του ,τότε που εμείς λιανοπαίδια μας παίρνανε να πάμε στο αντάμωμα να ζήσουμε την παράδοση να εμπεδώσουμε τον τρόπο ζωής τους,ετσι και εμείς σήμερα οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν μας την νεολαία γιατί ειναι σε θέση να προσφέρει. Δεν υστερούμε σε κόσμο,μεράκι χρειάζεται.
Οι κλέφτες στον αγώνα για την λευτεριά έδιναν όρκο στο σύμβολο της πίστεως τον Σταυρό που σχημάτιζαν με τα χέρια,εμείς ας βάλουμε το μεράκι μας και όλα εκείνα τα θεμιτά μέσα να συνεχίσουμε την παράδοσή μας,όπως ο τσάμικος εκφράζει την χαρά,τον ενθουσιασμό και την έξαρση της νίκης ετσι και εμείς να εκφράσουμε την συνοχή μας και την συνέχιση του έργου μας,μήν δώσουμε δικαίωμα στις επερχόμενες γενεές να μας ξεχάσουν.