Της Ντέντα Ηρώ

Μαρία Ντέντα, μια ξεχωριστή προσωπικότητα.                                                  

Η Ντέντα Μαρία, ιατρός αναισθησιολόγος, γεννήθηκε στη Δοϊράνη από γονείς κτηνοτρόφους, Σαρακατσάνους στην καταγωγή. Από νωρίς έχασε τον πατέρα της από την επάρατη νόσο και στράφηκε στην επιστήμη της ιατρικής. Ορμώμενη από την ακριτική Δοϊράνη ακολούθησε ευθύς εξαρχής τον δύσκολο δρόμο της αρετής, όπου τα πάντα κατακτούνται με αγώνες, αδιάληπτη προσπάθεια και δουλειά.  Έγινε μια άριστη επιστήμων, έτυχε αδιαμφισβήτητης καταξίωσης στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας, ακολούθησε λαμπρή σταδιοδρομία ως αναισθησιολόγος στη Θεσσαλονίκη και το Κιλκίς, βοήθησε πολλούς ανθρώπους να γλιτώσουν από βέβαιο θάνατο. 

Αναφέρω σχετικά την περίπτωση του πολύτεκνου κ. Κοσμίδη από το Λεβεντοχώρι, όπως μου την διηγήθηκε ο ίδιος: «Δούλευα σε οικοδομή -βαριά και επώδυνη εργασία, μια άτυχη στιγμή έπεσα από μεγάλο ύψος, είχα ακατάσχετη αιμορραγία, η ζωή μου κρέμονταν από μια κλωστή.» Η Μαρία τον ακολούθησε μέχρι το χειρουργείο πραγματοποιώντας συχνές μεταγγίσεις αίματος μέχρις ότου σώθηκε από βέβαιο θάνατο. Με χαρά μας δήλωσε: « Αν δεν ήταν η λεβέντισσα γιατρός Μαρία εγώ θα ήμουν πεθαμένος». Τώρα βλέπει και καμαρώνει τα παιδιά και τα εγγόνια του. 

Η Μαρία ενεργοποιήθηκε από νωρίς στο συνδικαλιστικό στίβο, με έντονη παρουσία σε κάθε δίκαιη διεκδίκηση. Πνεύμα ανήσυχο η Μαρία, συμμετείχε στα κοινά του Δήμου Κιλκίς -η αγάπη του λαού την έβγαλε πρώτη σε σταυρούς προτίμησης διατελώντας  έτσι, μεταξύ άλλων, δημοτική και νομαρχιακή σύμβουλος. Η καταξιωμένη αναισθησιολόγος άφησε ανεξίτηλη τη «σφραγίδα» της στο κοινωνικό γίγνεσθαι αυτού του τόπου, στηρίζοντας κάθε κοινωνική δραστηριότητα και δείχνοντας ευαισθησία και αγάπη στο συνάνθρωπο. Ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, γεμάτη ευαισθησίες. Διετέλεσε και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Κιλκίς. Παρά τα πολλά ιατρικά της καθήκοντα αποδείχθηκε και ηρωίδα μάνα μεγαλώνοντας τέσσερα παιδιά, τρεις   λεβέντες γιούς και μια όμορφη κόρη. Το Πάσχα του 2013 συνάντησα τελευταία φορά την Μαρία. Είχε τριγύρω τα παιδιά της, ήταν τόσο διαφορετική. Αν και άρρωστη «η δύναμή της ήταν τα παιδιά της» και διατηρούσε μια μοναδική αρχοντιά καθώς δεν ήθελε να γνωρίζουν για την ασθένεια της.  Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή μεταξύ των συναδέρφων, οι όποιοι την συνόδευσαν στην τελευταία της κατοικία, στην Δοϊράνη, μαζί με πλήθος συγγενών και κατοίκων του Κιλκίς για να αποτίσουν φόρο τιμής, να δώσουν τον ύστατο χαιρετισμό στην Μαρία με το χαμογελαστό πρόσωπο και τη «χρυσή»  καρδιά που η μοίρα έλαχε να σταματήσει στα 63 της χρόνια. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει στην ιστορική Δοϊράνη.

Στην μνήμη της από τον εξάδελφό της  Νικόλαο Ντέντα.

Ας είναι αιώνια η μνήμη της.