Της Γιώτας Κουκουτσέλου
|
Πήρα ένα Α και το έκανα Άστρο.
Με το Β έγραψα Βηθλεέμ
και με το Γ τη Γέννηση του Κυρίου.
Στο Δ βρήκα τα Δώρα που του χάρισαν
και στο Ε την Ελπίδα που μας έφερε στη Γη.
Με το Ζ θυμήθηκα τα Ζώα που τον ζέσταναν
και με το Η τον Ηρώδη τον κακό βασιλιά.
Με το Θ είπα, Θεέ μου!
και με το Ι ψιθύρισα Ιωσήφ.
Το Κ μου έφερε στο νου την Καλοσύνη
και με το Λ το Λιβάνι και το Λυτρωμό.
Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους
και στο Ν την Άγια Νύχτα.
Το Ξ σκόρπισε την Ξαστεριά
και με το Ο γιόρτασε η Οικουμένη.
Το Π με γονάτισε μπροστά στην Παναγία.
Το Ρ μου θύμισε τον Ραββί, το Δάσκαλο.
Μ’ ένα μεγάλο Σ ζωγράφισα το Σπήλαιο.
Μ’ ένα χαρούμενο Τ τραγούδησα Τραγούδια.
Το Υ ήταν για τους Ύμνους
και το Φ για το Φως που φώτισε την πλάση.
Ένα Χ είπε: Χριστέ μου!
Οι άγγελοι έψελναν με το Ψ Ψαλμούς
και το Ωσαννά, που αρχίζει από Ωμέγα.