Της Γιώτας Κουκουτσέλου Φιλόλογος-Θεολόγος

Πήρα ένα Α και το έκανα Άστρο.

Με το Β έγραψα Βηθλεέμ

και με το Γ τη Γέννηση του Κυρίου.

Στο Δ βρήκα τα Δώρα που του χάρισαν

και στο Ε την Ελπίδα που μας έφερε στη Γη.

Με το Ζ θυμήθηκα τα Ζώα που τον ζέσταναν

και με το Η τον Ηρώδη τον κακό βασιλιά.

Με το Θ είπα, Θεέ μου!

και με το Ι ψιθύρισα Ιωσήφ.

Το Κ μου έφερε στο νου την Καλοσύνη

και με το Λ το Λιβάνι και το Λυτρωμό.

Μέσα στο Μ είδα τους Μάγους

και στο Ν την Άγια Νύχτα.

Το Ξ σκόρπισε την Ξαστεριά

και με το Ο γιόρτασε η Οικουμένη.

Το Π με γονάτισε μπροστά στην Παναγία.

Το Ρ μου θύμισε τον Ραββί, το Δάσκαλο.

Μ’ ένα μεγάλο Σ ζωγράφισα το Σπήλαιο.

Μ’ ένα χαρούμενο Τ τραγούδησα Τραγούδια.

Το Υ ήταν για τους Ύμνους

και το Φ για το Φως που φώτισε την πλάση.

Ένα Χ είπε: Χριστέ μου!

Οι άγγελοι έψελναν με το Ψ Ψαλμούς

και το Ωσαννά, που αρχίζει από Ωμέγα.