Του Κώστα Μπμπότα πρόεδρος Σ.Σ.Δ.Μακεδοννίας

Γιατί αφενός μεν ορεινή βιωματική και παράδοση δεν γίνεται χωρίς πρόβατα στον φυσικό τους χώρο των ορεινών βοσκοτόπων κι από την άλλη τα πάντα σήμερα έχουν γίνει βαμβακερά και συνθετικά, ακριβώς όπως έγινε με το μαλλί , που αντικαταστάθηκε από α’ ύλη ένδυσης και στρώσης! 
Και μια ολόκληρη ορεινή κοινωνία χάθηκε στη σκόνη της παγκοσμιοποίησης, που φθίνει παραδόσεις κι όνειρα λαών και πολιτισμών! 
Υπάρχουν 3 δρόμοι: να πας ξανά στο βουνό, ο ένας είναι της νοσταλγίας, ως ίδια βιώματα, που συνεχώς φθίνει με την πάροδο του χρόνου, κι άλλος απλώς της ανάμνησης, ως παρελθόν και τα δύο! 
Μάλιστα στην ανάμνηση τίθενται συνεχώς και νέες φραγές, με έμφαση στην σημερινή άρνηση των συνθηκών του χθές, βάζοντας την πρόθεση ξε, από την έννοια του ξεγράφω, διαγράφω! 
Ακόμα και στην πιο ελπιδοφόρα έκφραση της φύσης, το καλοκαίρι, της προσδώσανε κάποιοι νεότεροι έννοια βαριού ξεχειμωνιάσματος και διαγραφής, με μια λέξη που από μόνη της στερείται κάθε έννοια γραμματικής και απόδωσης έννοιας: «ξεκαλοκαίριαζαν» λέει , τότε οι άνθρωποι! 
Δηλαδή δεν καθόταν στον φυσικό τους χώρο που ήταν η βάση τους, τα χειμαδιά κι ο κάμπος αλλά ανέβαιναν οι αφιλότιμοι στα άγρια τα βουνά, για να περάσουν το καλοκαίρι τους! 
Συνεπώς αποτελεί πολύ μεγάλη δυσκολία να επαναφέρεις πατροπαράδοτες παραδόσεις , που έχουν πλέον απωθηθεί στο υποσυνείδητο, με όσες ένοχες δικαιολογίες μπορεί να τις συνοδεύουν, οι νέες συνθήκες, οι νέες ασχολίες, τα νέα επαγγέλματα! 
Aν μιλάμε λοιπόν με όρους παρελθόντος, το πιο πιθανό είναι να ανακαλύψουμε νέους δρόμους, του τύπου «η παράδοση δεν φυλακίζεται στον τόπο και τον χρόνο», ακόμα και το πλέον ευφάνταστο , ότι «το ίδιο είναι ο κάμπος και η θάλασσα με το βουνό», αφού οι νομάδες ποιμένες και ανέβαιναν και κατέβαιναν, κάτι που έχει μεν πραγματική βάση, πλην όχι εποχιακή! 
Διότι στις εποχές εκείνες δημιουργίας της ορεινής παράδοσης του γένους, το καλοκαίρι όλοι οι ποιμένες βρισκόταν στα ελληνικά βουνά, ουδείς έμενε πίσω στα χειμαδιά! 
Συνεπώς, για να επιτευχθεί σήμερα ορεινή ανάπτυξη ξανά του γένους, ως όρος εθνικής μας και διασυνοριακής ακόμα σωτηρίας, δεν μπορείς να περιμένεις πολλά σκέτα από την παράδοση που κατηφόρησε και φυλλορόησε από τα βουνά, παρά μόνον ως τουρισμός, έως σημαντική κεντρική στήριξη μέσω Ομοσπονδιών κατά πρώτον των Σαρακατσάνων και κατά δεύτερον των Βλάχων, Ηπειρωτών, Θεσσαλών κλπ, απογόνων των ελλήνων νομάδων ή μετακινούμενων ποιμένων! 
Και παράλληλες αδελφοποιήσεις περιοχών, που τις δένει η παράδοση, ακόμα και σημερινές ανάγκες προμήθειας ορεινού κρέατος και γάλακτος από το βουνό ,με ω3 και ω6 λιπαρά, μαζί με τους ανάλογους δρόμους τουρισμού! 
Υπάρχει συνεπώς και η τρίτη οπτική ανόδου στο βουνό, της σύγχρονης ορεινής ανάπτυξης, σε όλο το φάσμα, σύμφωνα με τις ανάγκες των καιρών και της πατρίδας! 
Πέρα από την ορειβασία, χιονοδρομία, φυσιολατρεία, περιήγηση, ορεινές καλλιέργειες, υλοτομία, ελεγχόμενη θήρα και αλιεία, εθνικές και θρησκευτικές παραδόσεις και λόγοι, σύγχρονη ορεινή βιωματική και σπόρ βουνού, μπορεί να αναβιώσουν νέες μορφές συνεργατισμού κτηνοτροφίας κι όχι μόνο, σε συνεργασία όλων των ορεινών τοπικών κοινωνιών, ανεξαρτήτως επιμέρους ελληνικής καταγωγής, που θα συνεχίζουν τα παλιά ορεινά επαγγέλματα, με σύγχρονους όρους! 
Γιατί ούτε η επιβίωση του γένους οικονομική και πατριωτική μπορεί να κλείνεται στον χώρο και τον χρόνο, ούτε οι σύγχρονες μορφές σύνδεσης βουνού και θάλασσας, ορεινής ανάπτυξης και ναυτιλίας, μπορούν να έχουν μόνο μια μορφή! Αποτελεί ευκαιρία η κρίση στη χώρα μας! 
Μέσα σε αυτή τη νέα οπτική είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν νέα στηρίγματα των παλιών παραδόσεων, λαγαρά και γνήσια, που θα βάζουν τη μαγιά και τη βάση! 
Ο πολιτισμός των ινδιάνων της Αμερικής σήμερα έχει μετατρέψει το παλιό κυνήγι τους σε συλλέκτες γούνας, για τις ανάγκες της διεθνούς γουνοποιείας, με αποτέλεσμα να διατηρούν την παράδοση τους, επιβαίνοντας σε σύγχρονα τζιπ Τσερόκι! Διαφορετικά, μέσα στις αμερικανικές μεγαλουπόλεις θα είχαν ήδη αφομοιωθεί κι αλλοτριωθεί! 
Αν μάλιστα οι γηγενείς ηγέτες των ΗΠΑ διέβλεπαν, τα ΤΟΤΕΜ θα ήταν σήμερα επίσημα κρατικά εμβλήματα, στον ουρανό του ΜΑΝΧΑΤΤΑΝ! 
ΥΓ ; Δεν αποτελεί λοιπόν μόνο ανάμνηση και νοσταλγία του χθές ο συμβολισμός των προβάτων στην κορυφή, αποτελεί όραμα ξανά για την επιστροφή στην ορεινή και διασυνοριακή ανάπτυξη του γένους των ελλήνων!!!