Του Ζιάζιά Κωνσταντίνου Στρατηγός Ε.Α.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥΣ ,ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΑΓΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ .
Ο ΗΓΕΤΗΣ πρέπει να συμπεριφέρεται όπως ένας καλός κηπουρός. Απώτερος σκοπός και κριτήριο επιτυχίας ενός κηπουρού είναι η δημιουργία ενός κήπου μέσα στον οποίο βρίσκει κανείς υπέροχα λουλούδια όλων των ειδών. Αποστολή του κηπουρού είναι να περιποιηθεί και να αναπτύξει τα λουλούδια αυτά έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα αρμονικό και υπέροχο αποτέλεσμα. Και όλα αυτά τα κάνει γνωρίζοντας ότι όποιος και να επισκεφτεί τον κήπο του θα ασχοληθεί και θα αναφερθεί με κολακευτικά λόγια περισσότερο για τα λουλούδια και λιγότερο για αυτόν προσωπικά. Θα ήταν τελείως παράλογο ένας κηπουρός να αισθάνεται απειλή από την ομορφιά των λουλουδιών του και έτσι να μην τα αναπτύσσει.
Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρεται και ένας μεγάλος ηγέτης. Περιποιείται και αναπτύσσει τους ανθρώπους του έτσι ώστε να μεγαλώσουν και να ανθίσουν. Θεωρεί κάθε λουλούδι, ακόμα και αυτά που δεν έχουν άνθη, ξεχωριστό και απαραίτητο για το συνολικό αποτέλεσμα. Έχει τις «προτιμήσεις» του χωρίς όμως αυτό να τον εμποδίζει να δείξει την ίδια αγάπη και προσπάθεια και για τα υπόλοιπα έτσι ώστε όλα μαζί να δημιουργήσουν ένα μαγευτικό «κήπο» τον οποίο όλοι θα θαυμάζουν .
ΑΠΑΝΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Oι ηγέτες δεν γίνονται δέσμιοι της εξουσίας, ούτε την αναζητούν αδιάκοπα. Ξέρουν ότι η κατοχή δύναμης συχνά τρομάζει τους ανθρώπους, γι’ αυτό χρησιμοποιούν την εξουσία τους με σύνεση. Ξέρουν ότι ο καλύτερος ηγέτης είναι εκείνος που οι άλλοι ίσα που καταλαβαίνουν την ύπαρξή του. Όταν η δουλειά τελειώσει και ο στόχος επιτευχθεί, θα πουν: το κάναμε μόνοι μας.