Αλληλεγγύη και ανθρωπιά
Οι αρετές του Έλληνα που ανέδειξε η οικονομική κρίση
 |
|
Υπάρχουν ιδέες, αρχές, ιερά και όσια. Υπάρχει ένα βάθος ανεξερεύνητο, απ’ όπου οι μύστες, ως εκλεκτοί του ανθρώπινου είδους, αρδεύουν το νερό της πνευματικής αβασίλευτης νεότητας και όλα συνδέονται με το υπέρ όλων δημιούργημα, που είναι ο άνθρωπος. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι υποκλίθηκαν με τον τρόπο τους μπροστά σ’ αυτό το θαύμα της Δημιουργίας, με τη γνωστή ρήση του Μένανδρου: « Ως χαρίεν εστ' άνθρωπος, όταν άνθρωπος η » και στην απλοελληνική: Πόσο ωραίο πράγμα είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος…
Η ανθρωπιά όμως έχει σχέση με την αλήθεια. Ωραίος άνθρωπος είναι ο αληθινός άνθρωπος. Και ο αληθινός άνθρωπος δυσκολεύεται αφάνταστα να διασώσει τις αρετές που τον κοσμούν, διότι οι άνθρωποι γενικότερα έλκονται από το εφήμερο και το επιδερμικό κι’ επειδή το πρόσωπο του αληθινού ανθρώπου λειτουργεί ως καθρέπτης, μέσα στον οποίο βλέπουν τις δικές τους ατέλειες, θέλουν να σπάσουν τον καθρέπτη!
Είναι σχεδόν φυσιολογικό να υπάρχουν αντιθέσεις στη ζωή και να είναι χωρίς τέλος η διαπάλη μεταξύ Αρετής και Κακίας. Υπό ομαλές συνθήκες η διαπάλη αυτή είναι κάτι σαν την άμιλλα, ένα ευγενές θα το ονομάζαμε σπορ, με ελεύθερη την εκλογή της μιας ή της άλλης όχθης από τους ανθρώπους. ‘Όταν όμως οι συνθήκες αλλάξουν και πλήξει τη πλειοψηφία του πληθυσμού μια συμφορά, που δοκιμάζει τις δυνάμεις και τις αντοχές όλων, τότε η καλή πλευρά του εαυτού μας, όχι μόνον αναθεωρηθεί όσα μέχρι εκείνη την ώρα πρέσβευε για την αξία των ενάρετων, αλλά αισθάνεται έσωθεν την πίεση να φερθεί ανάλογα, ανακαλύπτοντας αυτό που είπε ο Μένανδρος για τον ωραίο άνθρωπο.
Οι συνθήκες άλλαξαν, όπως κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει, και στον τόπο μας. Ζούμε μια πολύ μελαγχολική κατάσταση, στην οποία η εφαρμογή οριζόντιων περικοπών, καθήλωσε πάρα πολλούς σε επίπεδα απόλυτης ανέχειας, απελπιστικής αδυναμίας εξασφάλισης των απαραίτητων και οδήγησε πολλούς σε απελπισμένα διαβήματα. Επίσης, σε ποσοστό όχι ευκαταφρόνητο, αναδείχτηκαν οι διαφορές μεταξύ των ευκατάστατων και των φτωχών. Σ’ αυτές τις καταστάσεις κανείς δεν σκέφτεται να …εκπαιδεύσει τον κόσμο, για να τον μάθει να υποφέρει! Γίνεται, όμως, το αντίθετο, ευτυχώς όχι σε γενική κλίμακα. Κοιτάζει, δηλαδή, ο καθένας να σώσει τον εαυτό του.
Ε, μέσα σ’ αυτό στο πρωτόγνωρο κλίμα, με την ευαισθησία μας ανεπτυγμένη λόγω συνθηκών, διακρίναμε και ξεχωρίσαμε αμέτρητες περιπτώσεις ατομικών και, κυρίως, φροντισμένων από φορείς, όπως η Εκκλησία, πρωτοβουλιών, με τις οποίες υπηρετείται η καλύτερη εκδήλωση ανθρωπιάς, που είναι η αλληλεγγύη προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Σε πολύ μεγάλη κλίμακα είδαμε και εκπλαγήκαμε ευχάριστα, να απλώνεται, ως προστατευτικό δίχτυ, το ενδιαφέρον εκείνων που μόλις τα καταφέρνουν ( κι’ αυτό είναι το πιο αξιοσημείωτο ) για όσους έφτασαν στα όριά τους και αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα.
Είχαμε πολλά θέματα προς επιλογή, προκειμένου να αφιερώσουμε την εφετινή μας κορυφαία εκδήλωση, αλλά θεωρήσαμε …κορυφαίο θέμα την ευαισθητοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας και τη φανέρωση των αρετών της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, ένα πνεύμα που μας κράτησε ζωντανούς τη μεγάλη νύχτα της τουρκοκρατίας και θαυματούργησε με την Παλιγγενεσία.
Τιμάμε και ενθαρρύνομε και συντρέχουμε, με ευγένεια ψυχής, αυτό το πνεύμα και επενδύουμε σ’ αυτό τις μεγαλύτερες ελπίδες μας, για μια επιστροφή σε ομαλότερες καταστάσεις, με την οικονομική ανάκαμψη να εξισορροπεί τις αβυσσαλέες ανισότητες μέσα στην Κοινωνία, γιατί, τελικά, αυτό οικοδομεί το πνεύμα της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
